RUHUM DEĞİL

                                                                 
                                          Ruhum değil gönlüm yorgun

O YER

 Sıkılıdım.
Hemde çok sıkıldım.Şehrin karmaşasından,sahte yüzlerden,kendini bi halt zanneden insanlardan,sabah ki otobüs duraklarından,saatlerce birilerinin gözetimi altında çalışıp sonrada hiç çalışmamışsın gibi davrananlardan,herşeyden ama herşeyden sıkıldım.
Uzaklara çoookk uzaklara gitmek istiyorum.Mis gibi deniz kokusunun burnumu gıdıklamasını,gülen yüzlerin sabahları günaydın diyen sesini duymayı,sıcacık dost sohbetlerini,kumsalda koşan çocukların ayak izlerini,akşam güneşin batarken denizde bıraktığı kızıllığı,mangal kömürünün çıtırtısını,kocaamannn olmuş çınar ağaçlarını özledim.
Keşke diyorum gidebilsem o yere.Keşke diyorum sıkılmadan,doya doya yaşayabilsem hayatı.Keşke diyorum şehrin bu karmaşasından kaçıp kurtulabilsem.
 Yaşlandımmı ne?Yok yok bendeki yaşlanma duygusu değil.Yaşama sevinci.Kafam dinç olsa,dertsiz tasasız bir beynim olsa yine hazırım hayatın içinde hoplayıp zıplamaya.Peki ya şimdi....?
Kendimi çok yorgun,bitkin hissediyorum.Oysa önümde yaşayacağım koskoca bir hayat var.Tek istediğim huzurlu bir ortam.Tek istediğim gülen yüzler.Tek istediğim insan gibi davranan hayvanlarla aynı ortamda olmamak.
Tek istediğim bu şehirden kaçmak,uzaklaşmak.
Birgün ama birgün....mutlaka.